BANGKOK, 11/12/13 juli
Blijf op de hoogte en volg Roos
14 Juli 2015 | Thailand, Ban Ko Phi Phi
10 juli 2015
Nadat Sam een reis achter de rug had van ongeveer 14 uur in totaal, met een tussenlanding in Moskou met de onaardigste werknemers die ik ooit gezien heb en een taxi-chauffeur die behoorde tot de maffiagroep die achteraf moeilijk gaat doen over de prijs, en ik een koude busreis achter de rug had vanaf Chiang Mai naar Bangkok van ongeveer 10 uur met een aankomsttijd van half 5 in de ochtend, konden de liefste broer en ik elkaar eindelijk weer zien om 11 uur in de ochtend. In de hitte van Bangkok zijn we opzoek gegaan naar een slaapplek. Al snel hadden we een kamer gevonden in het d&d hotel op de Khoa San Road. We hadden besloten dat we wel wat luxe hadden verdiend. De kamer was mooi en op het dak van het hotel zat een zwembad. Het duurde niet lang voordat Sam in een begrijpelijke slaap viel. Na een uurtje heb ik hem wel wakker gemaakt om te voorkomen dat hij snachts niet kon slapen. De rest van de dag hebben we vooral uitgerust, van het zwembad genoten en plannen gemaakt voor de komende dagen. Na een wandelingetje over de markt zijn we lekker gaan eten in een zijstraatje en hebben we genoten van een slappe Chiang (Bier). Na twee potjes pool (Ik had ze allebei gewonnen, just saying), hebben we een avondduik genomen met op de achtergrond allemaal feest-geluiden van de Khoa San Road en op de voorgrond een mooi uitzicht.
Sam; "Het was een utopisch-enerverende-dag".
11 juli 2015
Rond half 1 werden we wakker en besloten we dat het misschien een goed idee was om op te staan. 'S avonds stond er een night-fiets-Tour op het programma. Na het ontbijt besloot Sam dat hij wilde gaan pinnen. Dat ging niet zo soepel als je zou denken. Hoe slim Sam ook lijkt, vergis je er niet in. Nadat de pinautomaat 5x niet meewerkte bedachten we dat het misschien aan ons (Sam) lag en niet aan de pinautomaat. Na wat gespannen gekeken te hebben of het geld nog op zijn rekening stond, bleek dat gelukkig wel zo te zijn en had hij zijn pas nog op Europa staan in plaats van wereld. Dombo. Voordat we de fietstour hadden wilde we naar "Wat Pho", de tempel van de liggende buddha. Toen we in de gaten kregen dat de tuctuc bestuurders allemaal graag een stop wilde maken onderweg naar de tempel en teveel geld vroegen veranderde we van strategie.
"We wanna go to the sleeping buddha for 100 bath, no stops."
Als ze niet akkoord gingen liepen we door. Gelukkig hadden we na een tijdje een aardige bestuurder die niet moeilijk deed. De slapende buddha was groter dan ik had verwacht en de rest van de tempel was mooi om te zien.
We hadden ongeveer een uur om terug te komen bij ons hotel, te eten en om ons om te kleden voor de fietstocht. Na een halve pizza naar binnen te hebben gewerkt en ons snel te hebben omgekleed waren we precies op tijd beneden.
Voor even voelde het alsof we weer in Nederland waren. De hele wachtruimte zat vol met typische Nederlanders, die genoten van het gratis welkomstdrankje en de gratis snoepjes op tafel. Zelfs het Thaise personeel kende redelijk veel Nederlandse woorden.
Onze groep bestond uit 4 mensen. Een ouder stel van rond de 50 en Sam en ik. We hadden een gids "Luna". Nadat we een fiets hadden uitgezocht en onze prachtige en charmante reflecterende hesjes aan hadden (Sam vond de hesjes verschrikkelijk en verbied me om een foto met hem en het hesje op internet te zetten), konden we gaan. Het was verrassend leuk. We zijn door China town gefietst, waar we een tempel hebben bezocht. We zijn naar "Wat Pho" gefietst waar je savonds gratis in kon, wat ontzettend mooi verlicht was. We zijn naar een bloemenmarkt geweest en zijn over de brug naar de andere kant van Bangkok gefietst waar we kennis maakte met het echte straat eten. Daarnaast ging de fietstocht door allemaal kleine straatjes waardoor je het "echte Bangkok" zag. Na een interessante, enge en spannende tuctuc rit terug zijn we weer even gaan zwemmen. Daarna besloten we uit te gaan op Khoa San Road. We hebben genoten.
Sam; "Haastig, vol leuke suprises en een smokkelende tuctuc-er."
12 juli 2015
Door teveel Chiang biertjes dan goed voor je is en een heerlijk bed werd de wekker van 11 uur schaamteloos genegeerd en werden we rond half 1 wakker. Na wat gegeten te hebben zijn we even over Khoa San Road gelopen waar we boxen hebben gehaald en ik een kort broekje. Onderhandelen over de prijs wordt een soort van sport van twee partijen en jij wilt de winnende partij zijn, ook al gaat het maar over 25 cent. Het was zwetend heet buiten en dus hebben we lekker genoten van onze koude kamer terwijl we ons spullen weer in onze backpack propten. Om 6 uur vertrok onze bus naar Koh Phi Phi (eiland in het zuiden). Het was een busreis van 15 uur met twee overstappen. Heerlijk, genieten, fijn, wie wilt dat nou niet. Voordat we naar de bus gingen hebben we nog wat gegeten en hebben we nog wat voor in de bus gehaald. De eerste bus viel reuze mee. We hadden een soort van privé kamer onder in de bus waar je door een geheim deurtje kon komen. Er stonden maar acht stoelen en we hadden ontzettend veel ruimte. Misschien kwamen we die 15 uur toch wel prima door....
Sam; "ja dat zou best een kunnen"
Roos: "je moet de dag omschrijven, sukkel"
Sam: " oke; leuk"
Roos: "dankje"
Nadat Sam een reis achter de rug had van ongeveer 14 uur in totaal, met een tussenlanding in Moskou met de onaardigste werknemers die ik ooit gezien heb en een taxi-chauffeur die behoorde tot de maffiagroep die achteraf moeilijk gaat doen over de prijs, en ik een koude busreis achter de rug had vanaf Chiang Mai naar Bangkok van ongeveer 10 uur met een aankomsttijd van half 5 in de ochtend, konden de liefste broer en ik elkaar eindelijk weer zien om 11 uur in de ochtend. In de hitte van Bangkok zijn we opzoek gegaan naar een slaapplek. Al snel hadden we een kamer gevonden in het d&d hotel op de Khoa San Road. We hadden besloten dat we wel wat luxe hadden verdiend. De kamer was mooi en op het dak van het hotel zat een zwembad. Het duurde niet lang voordat Sam in een begrijpelijke slaap viel. Na een uurtje heb ik hem wel wakker gemaakt om te voorkomen dat hij snachts niet kon slapen. De rest van de dag hebben we vooral uitgerust, van het zwembad genoten en plannen gemaakt voor de komende dagen. Na een wandelingetje over de markt zijn we lekker gaan eten in een zijstraatje en hebben we genoten van een slappe Chiang (Bier). Na twee potjes pool (Ik had ze allebei gewonnen, just saying), hebben we een avondduik genomen met op de achtergrond allemaal feest-geluiden van de Khoa San Road en op de voorgrond een mooi uitzicht.
Sam; "Het was een utopisch-enerverende-dag".
11 juli 2015
Rond half 1 werden we wakker en besloten we dat het misschien een goed idee was om op te staan. 'S avonds stond er een night-fiets-Tour op het programma. Na het ontbijt besloot Sam dat hij wilde gaan pinnen. Dat ging niet zo soepel als je zou denken. Hoe slim Sam ook lijkt, vergis je er niet in. Nadat de pinautomaat 5x niet meewerkte bedachten we dat het misschien aan ons (Sam) lag en niet aan de pinautomaat. Na wat gespannen gekeken te hebben of het geld nog op zijn rekening stond, bleek dat gelukkig wel zo te zijn en had hij zijn pas nog op Europa staan in plaats van wereld. Dombo. Voordat we de fietstour hadden wilde we naar "Wat Pho", de tempel van de liggende buddha. Toen we in de gaten kregen dat de tuctuc bestuurders allemaal graag een stop wilde maken onderweg naar de tempel en teveel geld vroegen veranderde we van strategie.
"We wanna go to the sleeping buddha for 100 bath, no stops."
Als ze niet akkoord gingen liepen we door. Gelukkig hadden we na een tijdje een aardige bestuurder die niet moeilijk deed. De slapende buddha was groter dan ik had verwacht en de rest van de tempel was mooi om te zien.
We hadden ongeveer een uur om terug te komen bij ons hotel, te eten en om ons om te kleden voor de fietstocht. Na een halve pizza naar binnen te hebben gewerkt en ons snel te hebben omgekleed waren we precies op tijd beneden.
Voor even voelde het alsof we weer in Nederland waren. De hele wachtruimte zat vol met typische Nederlanders, die genoten van het gratis welkomstdrankje en de gratis snoepjes op tafel. Zelfs het Thaise personeel kende redelijk veel Nederlandse woorden.
Onze groep bestond uit 4 mensen. Een ouder stel van rond de 50 en Sam en ik. We hadden een gids "Luna". Nadat we een fiets hadden uitgezocht en onze prachtige en charmante reflecterende hesjes aan hadden (Sam vond de hesjes verschrikkelijk en verbied me om een foto met hem en het hesje op internet te zetten), konden we gaan. Het was verrassend leuk. We zijn door China town gefietst, waar we een tempel hebben bezocht. We zijn naar "Wat Pho" gefietst waar je savonds gratis in kon, wat ontzettend mooi verlicht was. We zijn naar een bloemenmarkt geweest en zijn over de brug naar de andere kant van Bangkok gefietst waar we kennis maakte met het echte straat eten. Daarnaast ging de fietstocht door allemaal kleine straatjes waardoor je het "echte Bangkok" zag. Na een interessante, enge en spannende tuctuc rit terug zijn we weer even gaan zwemmen. Daarna besloten we uit te gaan op Khoa San Road. We hebben genoten.
Sam; "Haastig, vol leuke suprises en een smokkelende tuctuc-er."
12 juli 2015
Door teveel Chiang biertjes dan goed voor je is en een heerlijk bed werd de wekker van 11 uur schaamteloos genegeerd en werden we rond half 1 wakker. Na wat gegeten te hebben zijn we even over Khoa San Road gelopen waar we boxen hebben gehaald en ik een kort broekje. Onderhandelen over de prijs wordt een soort van sport van twee partijen en jij wilt de winnende partij zijn, ook al gaat het maar over 25 cent. Het was zwetend heet buiten en dus hebben we lekker genoten van onze koude kamer terwijl we ons spullen weer in onze backpack propten. Om 6 uur vertrok onze bus naar Koh Phi Phi (eiland in het zuiden). Het was een busreis van 15 uur met twee overstappen. Heerlijk, genieten, fijn, wie wilt dat nou niet. Voordat we naar de bus gingen hebben we nog wat gegeten en hebben we nog wat voor in de bus gehaald. De eerste bus viel reuze mee. We hadden een soort van privé kamer onder in de bus waar je door een geheim deurtje kon komen. Er stonden maar acht stoelen en we hadden ontzettend veel ruimte. Misschien kwamen we die 15 uur toch wel prima door....
Sam; "ja dat zou best een kunnen"
Roos: "je moet de dag omschrijven, sukkel"
Sam: " oke; leuk"
Roos: "dankje"
-
15 Juli 2015 - 07:39
Guess Who....:
Na bittere reizen zijn jullie dan toch, moe maar ongeschonden in Bangkok aangekomen.
Roos klaar voor het laatste deel van de reis, Sam voor een welverdiende vakantie.
Moest je in Vietnam ook zo onderhandelen over de prijzen Roos? Is dat in Thailand anders?
En is het druk in het zuiden?
Wordt vervolgd, take care en kus!
(en o ja, by the way, dat fietsvestje van Sam, dat wij natuurlijk niet gezien hebben, stond best wel charmant). -
15 Juli 2015 - 23:50
Hettie:
Lieve Roosmarie en Sam
Wat fijn om jullie, zo samen te zien genieten. Terwijl hier de regen met bakken uit de hemel valt, zweten jullie je een rotje, ach erm. Wat vreselijk voor jullie:-)
Ontmoeten jullie eigenlijk nog wel andere backpackers?
Enne, passen jullie wel op, geen water uit de kraan, sávonds niet op straat, niet met vreemde mensen en kinderen mee gaan?
XX
Mama Het
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
