DALAT , 17/18/19/20 juni

17 juni 2015

Ik en de twee jongens van nieuw zeeland werden om 8:00 uur opgehaald met de bus om naar Dalat te gaan. Aangezien we nog maar twee uur hadden besloot ik om een douche te nemen en ontbijt te eten inplaats van slapen omdat ik dacht dat ik anders alleen maar vermoeider zou worden. De busreis naar Dalat wat niet in een slaapbus maar in een zit bus. Slapen ging iets minder makkelijk in een kleine bus met veel mensen en weinig ruimte. Gelukkig was het maar 4/5 uur. Het uitzicht was ontzettend mooi, Dalat ligt hoog dus reden we door de bergen met meerdere mooie uitzichten. Rond 1 uur kwamen we aan in Dalat en zijn we opzoek gegaan naar een eettent met WiFi om een slaapplek te zoeken. Toen we eenmaal in het hostel waren aangekomen waren we allemaal zo moe dat we niet echt veel hebben uitgevoerd. We hebben even rondgelopen en zijn naar een markt gegaan maar we waren al snel terug gegaan naar het hostel.

18 juni 2015

Voor vandaag hadden we een canyoning Tour gepland. We werden om 8 uur opgehaald dus de wekker moest weer gezet worden. Gelukkig was ik vroeg gaan slapen dus was ik niet al te moe. De dag hiervoor had ik met meerdere mensen gesproken die ook de canyoning Tour hadden gedaan. Een meisje vertelde dat het echt heel koud was en een jongen liet een filmpje zien van iemand waarbij het mis ging. Hij kwam tijdens het abzeilen onderwater en kon daardoor niet ademhalen waardoor die de touwen te vroeg los liet. Dus ik begon de Tour met weinig moed. Uiteindelijk was het een van de leukste dingen die ik heb gedaan. Eerst moesten we via een stuk bos naar beneden lopen. Natuurlijk zonder fatsoenlijke treden dus het was weer gezellig uitglijden en vallen. In het bos gingen we oefenen met hoe je de touwen moet vasthouden als je gaat afzeilen. Ik merkte al dat dat vrij makkelijk was, dus dat gaf me wat meer moed. Daarna gingen we richting het water en hadden we allerlei activiteiten. We moesten achterstevoren van een kleine waterval afglijden. We moesten van een grote en van een kleine waterval afzeilen. We moesten springen, 7 of 11 meter hoog. Nee, de 11 meter was te eng voor mij. Dan moest je rennen van te voren en dan leek het alsof je best ver moest springen. Ik was bang dat ik op het laatste moment me gedachte zou veranderen, zou stoppen met rennen, uit zou glijden en dan op een van de rotsen terug zou komen. Dus koos ik voor de 7 meter. We hadden stukjes waar je lekker in het water kon gaan liggen en waar het water je vanzelf naar de plek drijft waar je heen moet. Er was ook een "wasmachine". Vanaf boven kon je alleen het eerste stukje zien, verder wist je niet wat er onder zat. En dat was ook maar goed ook anders was ik er waarschijnlijk niet aan begonnen. Als je op het punt komt dat je het van boven niet meer kan zien, gaat het stijl naar beneden. Dan kan je nog een stukje afzeilen maar daarna moet je je laten hangen en kan je zelf bepalen hoe hard je naar beneden gaat en dan kom je uiteindelijk dus in waterval terecht die je een stuk mee neemt. Je komt echt boven als een monster die niet weet waar die is. Uiteindelijk was het helemaal niet eng of vervelend , het was alleen even verwarrend wat er nou precies ging gebeuren. Je kon ook zelf de snelheid bepalen hoe snel je naar beneden ging en dat was ook moeilijk want je zat dicht bij rotsen dus ik was bang dat ik zou botsen. Maar uiteindelijk hoe sneller je gaat hoe beter en leuker het is. Na alle spanning kregen we een lekkere lunch. Je kon je eigen sandwich samenstellen en je had veel lekkere keuzes. Rond 13.00 uur waren we weer terug en hebben we lekker gerelaxt en wat geslapen in het hostel. 'S avonds zijn we (de twee jongens van nieuw zeeland en ik) met twee meiden gaan eten die ze hadden leren kennen tijdens hun halong bay Tour. Ze waren ontzettend aardig en het was gezellig. Het eten was ook heerlijk. Een groente curry. Jammie. Na het eten zijn we even langs wat winkeltjes gegaan en hebben wat rondgelopen. Daarna zijn we naar het hostel gegaan, hebben we nog wat gepraat en zijn we gaan slapen.

19 juni 2015

De jongens vertrokken vandaag naar Saigon omdat ze hun vader daar zouden treffen. Vrij vroeg al, dus afscheid genomen en ben daarna maar gaan ontbijten. Bij het ontbijt kwam ik een meisje tegen die ik in Hanoi had ontmoet, ze reisde samen met een ander meisje. We besloten samen naar de crazy houses te gaan, dat zijn huizen met een ontzettend bijzondere en aparte architectuur. Er gingen nog twee jongens mee van hun dorm. Daarna zijn we naar een plek gegaan waar je een kabelbaan kan nemen naar de andere kant, waar een tempel en een rivier is en dan kan je weer terug. Vooral de kabelbaan was echt ontzettend mooi. Het was best hoog en je hing boven de bomen, het was prachtig. Savonds ben ik gaan eten met de twee jongens, de meiden hadden laat geluncht. Het was gezellig met leuke gesprekken. Daarna zijn we even gaan poolen. Ik ben er gewoon niet voor gemaakt. Elke keer als ik in het team zat verloren we. Daarna nog even in hun dorm gepraat met hun en de andere meiden en toen lekker gaan slapen.

20 juni 2015

Herinner je het verhaal nog van de jongen die een heftig motor ongeluk had gehad? Die was ook in Dalat en toen ik hem eerder sprak in nha trang hadden we afgesproken om samen naar de waterfalls te gaan op de motor. Dus dat hebben we vandaag gedaan. Er gingen nog twee jongens mee van zijn hostel. Het was 50 km rijden. We deden er iets minder lang dan een uur over. Het was weer ontzettend leuk om achterop te zitten, en het was het echt waard want de waterval was echt prachtig. Je kon ook door de waterval lopen en het was ontzettend hoog en breed. De jongen van het motorongeluk had een go pro, en een van de andere jongens had een goede Canon camera mee, dus er zijn prachtige foto's van gemaakt. Soms baal ik dat ik mijn camera niet mee heb genomen. Maar ik weet niet of die het had overleefd met mijn sulligheid af en toe. Ik ben mijn enige vest, een van de twee lange broeken, een ring, een ketting en mijn schoenen al kwijt. De schoenen kon ik niks aan doen. Na het canyoningen moesten we de schoenen buiten laten staan zodat het binnen niet vies zou worden maar er was nog iemand met witte lage Allstars. Verrassend. Die heeft blijkbaar mijn maat mee genomen, want maat 38 stond er nog en die van mij waren er niet meer. Maarja kan gebeuren en in vergelijking wat ik allemaal NIET ben kwijtgeraakt valt het wel mee. Toen we terug kwamen van de waterval was het al 5 uur dus ben ik gaan douchen en toen heb ik "family dinner" in hun hostel gegeten. Dat was erg lekker. Daarna zijn we met een groep van 15, die allemaal mee aten met de family diner wat gaan drinken in de buurt. Het was een ontzettend leuke bar met een lieve vrouw die ons heerlijke aardbeien gaf.