SAPA, 6,7,8,9 juni 2015

6 juni 2015

Vandaag was niet zo een bijzondere dag. Ik was vroeg opgestaan en ben toen lekker gaan ontbijten. Ik had al wat informatie over een open bus ticket opgezocht en vandaag wilde ik dat regelen. Dat is gelukt. Daarnaast heb ik geboekt om vanavond naar Sapa te gaan. Ze komen me rond 9/10 ophalen en dan gaan we met de nacht bus naar sapa waar we sochtends aankomen. Ik heb geboekt voor 1 nacht. Maandag avond vertrekken we weer met een nachtbus en dan kom ik dinsdag ochtend weer in Hanoi. Toen ik het ticket had geregeld ben ik een beetje door Hanoi gaan lopen. Het was vrij warm maar ik had nog niet zoveel in Hanoi zelf gezien dus besloot eerst aan Hoan Kiem Lake te gaan zitten met mijn lonely planet om te kijken waar ik mijn dag mee kon vullen. Net toen ik 1 minuut zat kwamen er twee Vietnamese meisjes naar me toe. Ze probeerde hun Engels te oefenen en of ik hun wilde helpen doormiddel van een gesprek in het Engels. Ik dacht waarom niet? En ben een tijdje met ze gaan praten. Ze waren allebei 16. Ze zaten nog op de middelbare school. De een had een jonger zusje en de ander had een oudere broer en een jonger broertje. Ze woonde 3 kilometer van het meer vandaan. Hun lievelings eten was noodles en ze gingen elk weekend rond het meer zitten om hun Engels te oefenen. Na we uit gepraat waren ben ik ergens een bananen milkshake gaan drinken om echt uit te zoeken wat er in de buurt te zien was. In mijn bananen milkshake bleek een spinnetje te zitten. Dat merkte ik pas toen ik hem bijna op had. Hij is er waarschijnlijk later pas ingekropen. De ontzettend aardige en vriendelijke bediener zag het. Ik kreeg een gratis nieuwe milkshake, wat fijn was want de milkshake was ontzettend lekker. Ik kwam aan bij een tempel die ik wilde bekijken toen bleek dat die pas open ging om 2 uur. Het was pas kwart over 1. Dus ben ik iets anders in de buurt gaan zoeken. Hun hadden pauze. Maar na 10 minuutjes kon ik naar binnen. Het was het memorial house, het stelde niks voor maar het had een kwartiertje van me tijd opgevuld. Toen ben ik ergens op een stoepje gaan zitten en heb ik rondgekeken en gewacht tot ik naar binnen kon in de tempel. De tempel was iets leuker, maar ook niet bijzonder. Toch leuk om het even gezien te hebben. Toen ben ik terug naar mijn hostel gegaan. Ik moest me spullen nog uit me kamer halen omdat ze voor de komende dagen weer een schoon bed nodig hadden. Dus dat heb ik gedaan. Toen was het rond 3 uur en ik werd dus pas rond 9/10 uur opgehaald. Beneden bij het hostel zijn er computers dus ben ik wat informatie op gaan zoeken over sapa en hoi an. (Hoi an is de volgende stad waar ik langs kom). Er waren veel nieuwe gasten in het hostel die aan waren gekomen. Gezellig met bijna iedereen een praatje gemaakt. Tot er een man binnenkwam met een enorm bruine huid en een gigantische baard. We raakte aan de praat. Hij was 25 jaar oud, hij was maar liefst al 5 jaar aan het rondreizen en hij wilde nog 3 jaar doorgaan ongeveer. Hij heeft letterlijk bijna de hele wereld over gereisd. Ik vond het ontzettend boeiend. Ik heb ontzettend veel verhalen gehoord; hoe hij illegaal een grens over heeft gestoken, hoe hij sochtends wakker werd met een beer die vlak langs hem liep, hoe hij Savonds soms in de open lucht slaapt, een bijna doodervaring door een gang in Jamaica. Ik heb zijn paspoort gezien en ontzettend veel mooie foto's. Hij houd van fotograferen dus dat was echt prachtig. (Je kan hem vinden op Facebook ; rhyn). Ik heb samen met hem gegeten, een ontzettend luxe broodje ei met ui en komkommer van de straat omdat hij zo een laag budget heeft. Later kwam er nog een andere jongen, van rond dezelfde leeftijd denk ik. Het was gezellig om met ze te praten. Zo ging de tijd en het wachten wat sneller voorbij.

7 juni 2015

Sochtends kwamen we ontzettend vroeg aan in sapa. De busreis was wat vreemd, ik had een paar uur geslapen dus ik had het niet gemerkt maar ik hoorde van andere dat de bus onderweg en aan het einde twee uur had stilgestaan. Aan het einde was waarschijnlijk om ons niet zo vroeg de bus uit te gooien. Uiteindelijk waren we uit de bus om ongeveer kwart over 6. We werden ergens in sapa eruit gezet en wisten eigenlijk niet zo goed wat er toen ging gebeuren. Na lang wachten en over wegen wat we moesten doen werd er een ander meisje opgehaald door een man. Vanaf toen had ik hoop dat we wel degelijk opgehaald zouden worden en dat was ook zo. We werden naar een hotel gebracht waar we ontbijt kregen en onze spullen die we niet tijdens de trekking tot morgen mee wilde nemen achter konden laten. Iedere groep kreeg een guide. Ik had een leuke groep met oudere jongeren, vriendinnen en koppels gemixt. We hadden een aardige Vietnamese vrouw als gids die goed Engels sprak. Naast onze gids liepen er nog een paar vrouwen mee om te helpen. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten. We begonnen met lopen en kwamen al snel aan bij een moeilijke weg naar beneden. Het is in sapa wat koeler dan is Hanoi en wat was erg fijn. Zelfs toen het ging regenen was iedereen aan het genieten, zo kon je een beetje afkoelen. Door de regen werden de paden, die vooral bestonden uit stenen en klei, glad en gleed je gemakkelijk uit. Dit leverde een aantal grappige scenes op van mensen die half gillend bijna uitgleden. Gelukkig had iedereen wel iemand die je hielp naar beneden te komen, je hand vast hield of je opving als je naar beneden viel. Een meisje van 10 hielp mij. Het was een dochter van een van die vrouwen die mee liep en ze was ontzettend aardig. Telkens als er een wat moeilijker stuk aankwam zei ze "i will hold your hand". Ze vroeg af en toe of ik oke was en bleef in mijn buurt. Sommige vrouwen die er meeliepen hadden een baby vastgebonden op hun rug. Ik was erg bang dat een van de vrouwen zou uitglijden en dat de baby gewond zou raken. Gelukkig was dat niet zo. Na het moeilijke stuk omlaag kwam het "makkelijke" stuk omhoog. Het moeilijke stuk bestond dus uit stenen en klei en het makkelijke stuk uit een goede weg, die weg was alleen wel heel stijl waardoor het best zwaar was. We liepen dwars door de rijstvelden dus dat was mooi. Helaas was er veel mist in de lucht waardoor je het soms niet zo goed kon zien of mooi kon fotograferen. Toen we even mochten rusten en toen we weer verder gingen werd het weer zonnig en verdween de mist. Het was prachtig. Net toen we 1 minuut waren gaan zitten om op onze lunch te wachten werden we overvallen door een storm aan kinderen en vrouwen die sieraden, tasjes en kledingstukken aan ons wilde verkopen. Het was sneu om te zien en ik had te doen met de kinderen. De lunch was zoals alle andere lunchen die ik heb gehad in Vietnam. Rijst met verschillende mogelijkheden zoals tofu, kip en varken. We hadden tijdens de lunch een heel mooi uitzicht op de rijstvelden. Na de lunch begon de weg naar onze "homestay" waar we die avond zouden eten en slapen. Dat was nog ongeveer een uurtje lopen en kwamen daar om half 4 aan. We sliepen met z'n alle op dezelfde verdieping op matrassen naast elkaar. Het was erg warm dus zijn we met een stuk of 8 mensen van de groep weer naar beneden gelopen naar een stuk waar een rivier/waterval was waar we in zijn gaan zwemmen. Het had weer een heel mooi uitzicht op de rijstvelden en de bergen. Even besefte ik me hoe bijzonder het was dat ik daar zwom aan de andere kant van de wereld op zo een mooie plek. Het was ontzettend warm maar het water was heel koud. Na even wennen was het wel lekker. Het was erg gezellig. Er waren wat local meisjes meegegaan die klapspelletjes wilde leren. Tijdens het opdrogen lag ik op me buik waardoor ik erg ben verbrand op mijn rug. Rond half 7 gingen we eten dus toen we terug kwamen van het zwemmen kon iedereen even douchen en opschonen. Het avondeten was ongeveer het zelfde als de lunch maar het had meer smaak. Waarschijnlijk had onze gids het zelf gekookt. Iemand uit de groep had een kaartspel gevonden dus zijn we met z'n alle kaartspelletjes gaan doen. Liegen, pesten en ezelen. Het was ontzettend gezellig. Rond half 11 ben ik naar bed gegaan want het was weer een vermoeiende dag.

8 juni 2015

Ondanks een knoei hard matras, rare dieren geluiden en 11 mensen om me heen had ik goed geslapen. Ik werd voor de wekker wakker en ben rustig opgestaan. We kregen pannenkoeken met banaan en "sapa honing" als ontbijt. Opgefrist en super fit oftewel vies en moe begonnen we aan de volgende wandeltocht. De wolken waren vertrokken waardoor er een mooie zon scheen. We begonnen onze trek door de rijst velden, de weg was minder glad omdat het niet had geregend dus was wat makkelijker dan gisteren. Aan de andere kant was het wel warmer dus was het weer lekker zweten. Onderweg hadden we gelukkig meerdere stops met een prachtig uitzicht over sapa. De oppervlakte van alle rijstvelden bij elkaar is zo ongelofelijk groot en dan te bedenken dat ze de plantjes 1 voor 1 planten. Tijdens de trekking hebben we een aantal mensen zien werken, volgens mij is dat ontzettend slecht voor je rug want je staat de hele tijd gebogen. Tijdens het lopen vertelde "Za" onze gids dat local people trouwen rond hun 15e en dat ze een baby krijgen op hun 17/18e. Verder had ze nog verteld over "crazy dogs". De baby van haar zus was die ochtend gebeden door een hond met rabies. De baby was in het ziekenhuis ondertussen maar het was niet zeker of het wel goed kwam. Vervolgens waarschuwde ze ons telkens voor de crazy dogs en ook al was het goed bedoelt werd iedereen er een beetje bang van. Daarnaast liep ze een beetje mank waardoor iemand vroeg wat er aan de hand was. Ze vertelde dat ze een jaar geleden een ongeluk met de scooter had gehad waarbij haar hele knie open lag en ook een wond op haar kin had. Ze hadden voor drie maanden in het ziekenhuis gelegen en het had erg veel pijn gedaan. Ze had er nu nog steeds soms last van maar het was oke. Ik vroeg me af of ze beter was genezen als ze in een ander land in een ziekenhuis was geholpen. Lunchen was weer hetzelfde; eerst een storm aan kinderen en vrouwen daarna gegeten, tijdens het eten vond iemand uit groep een soort rups in haar soep waardoor ook mijn eetlust plotseling stukken minder werd. Na de lunch had je de kans om te gaan zwemmen. Er was een leuke stroming waardoor je je kon laten gaan en mee dreef met de stroming. Na een paar meter kon je dan gemakkelijk weer naar rechts zwemmen om weer uit de stroming te komen. Na opgedroogd te zijn werden we opgehaald met een busje die ons naar naar het hotel bracht. Daar hadden we vrije tijd en konden we kiezen of we de bus van 5 of 9 uur terug naar Hanoi namen. We kozen voor 9 uur en zijn met een groepje ergens "egg coffee" gaan drinken. Het klinkt verschrikkelijk maar het is verrukkelijk. We hebben na de koffie wat rondgelopen en fruit gehaald op een marktje. Rond half 7 gingen we eten in het hotel. Het groepje die het meest met elkaar om ging waren; twee meisjes van Engeland (Eva en Emily, allebei 19) Een stel uit Duitsland (Maxim, hij kon ook Nederlands en Clara, ze gaan allebei volgend jaar studeren in Nederland, allebei 19). Twee mannen uit Australië, hun namen ben ik even vergeten, ook hun leeftijd. Na een gezellige avondmaal werden we weer opgehaald om terug naar Hanoi te gaan. Het stel uit Duitsland ging mee terug naar Hanoi de andere hadden nog een nacht in Sapa. In de bus heb ik nog een andere jongen leren kennen, Alvaro (26). Met z'n vieren hebben we nog gezellig wat gepraat en ons gezamenlijk geïrriteerd aan de wc deur die niet dicht bleef zitten. Wat een verschrikkelijke geur met zich mee bracht. Gelukkig had Maxim een manier gevonden om de deur dicht de houden. Van al het lopen en alle belevenissen was ik erg moe geworden en probeerde ik zo snel mogelijke te slapen.

9 juni 2015

De busreis was met een organisatie genaamd "Camel travel". Ik had al gelezen dat je nooit een open bus ticket van deze organisatie moet halen omdat het een ontzettend slechte organisatie is. Typ maar eens "Camel travel open bus ticket" in op Google en ik daag je uit om een goede recensie er over te vinden. Een meisje die ik had ontmoet met de Halong Bay trip scheef dit naar mij over Camel Travel;

"Again they told me the bus is fully booked and I have to sit on the floor even though I confirmed a day before. I really had to sit on the floor and he was yelling at me to sit infront and everybody starring at me. The organizing lady told everybody in Vietnamese that I mustn't get a seat that I must sit on the floor."
"Thy wouldn't even give me that blanket to sit on, they kept it or themselves."
"And then there was this American girl and she told the company people to let me sit on the blanket thing and he was screaming no! She just grabbed it and gave it to me and screamed no and everybody was laughing."

Gelukkig was de rit van Sapa naar Hanoi niet zo erg en hadden we alleen last van de stops waar local people werden opgepikt en schreeuwende local people midden in de nacht. Voor de rest was gelukkig alles prima. We kwamen om 5 uur aan in Hanoi. We (Alvaro, Maxim, Clara en ik) zijn allemaal naar een hostel gegaan om te douchen en daarna zijn we met z'n alle gaan ontbijten. Na het ontbijt zijn we door de straten gaan lopen om op zoek te gaan naar een Tour naar Halong Bay voor Alvaro en een bus naar Laos voor Maxim en Clara. 'S middags hebben we gezellig ergens in een super druk local restaurantje geluncht. Het was heerlijk. Daarna zijn we bij "Nola" wat gaan drinken. "Nola" is een van die tentjes die je moet kennen omdat je er anders nooit naar binnen zou lopen. Na wat smalle gangetjes en ik denk 10 korte trappetjes opgeklommen te zijn kom je bij een balkon terrasje met gezellige plantjes en verschillende paraplu's in de lucht om de zon tegen te houden. Het was ontzettend stil en het was heerlijk om even te ontsnappen van de herrie in Hanoi. Ik had een "appel juice" besteld wat letterlijk groen was maar wel erg lekker en fris. Want ook vandaag was het weer verschrikkelijk warm. Ik kijk er naar uit om eindelijk een strand te zien. Na een lang gesprek over verschillende culturen en gewoontes gingen de mannen naar het hostel tafeltennissen en ben ik met Clara door de straten gaan lopen om te kijken of we wat leuks tegen kwamen. Ik heb een nieuw enkelbandje en een nieuwe ketting. Ik ben er erg blij mee. Alhoewel ik me wel afvraag hoelang ze heel blijven. Rond kwart over 5 heb ik afscheid genomen en ben ik terug naar mijn hostel gegaan omdat ik om 6 uur werd weggebracht naar de bushalte waar mijn bus naar Hue kwam. Toevallig was de wereldreiziger nog in het hostel en hebben we nog een tijdje zitten praten. Om 6 uur heb ik ook afscheid van de wereldreiziger genomen en werd ik achter op de scooter naar de bushalte gebracht. Ongelofelijk eng want ze rijden echt als idioten hier maar aan de andere kant ook erg leuk om een keer te doen. Na 40 keer van wegkant te zijn gewisseld, twee mini hartaanvallen en na 300 meter tegen het verkeer in te hebben gereden was ik op een wonderbaarlijke manier wel veilig aangekomen bij de busstop. Ik heb een open bus ticket van de sinh toerist. Op internet staan positieve dingen over deze organisatie dus ik hoop dat het even goed is als ik heb gelezen. We zullen zien.

(Het uploaden van foto's gaat ontzettend langzaam en mislukt vaak, mijn foto's zijn te zien op Facebook.)